زندی:باید خداحافظی می‌کردم، چون از لحاظ ذهنی دیگر شرایطش را ندارم| ما به بی تجربگی کادر فنی مان باختیم

گروه ورزش/شهرآرانیوز، ایمان زندی بازیکن باتجربه بسکتبال کشورمان در پایان دیداز تیم‌های بسکتبال آویژه صنعت پارسای مشهد و کوچین آمل که با شکست ۷۴ - ۶۶ تیمش به پایان رسید، چهارگوشه تالار بسکتبال آزادی تهران را بوسید و برای همیشه از بسکتبال خداحافظی کرد.

زندی درباره خداحافظی اش از بسکتبال گفت: من ۲۲ سال است در لیگ ایران بازی می‌کنم خاطرات زیادی دارم، اما دوست نداشتم در این مرحله کارمان تمام شود و اینگونه خاحافظی کنم چراکه معتقدم تیم آویژه حقش بود در جمع ۸ تیم برتر قرار بگیرد و بازیکنان و کادر این تیم خیلی زحمت کشیدند البته این چیزی از ارزش‌های تیم کوچین کم نمی‌کند، آن‌ها هم بازیکنان جوان و با انگیزه‌ای دارند که در کنار کادر فنی باتجربه توانست به جمع ۸ تیم برتر صعود کند.
او در ادامه گفت: پارسال به دلیل شرایط کرونایی که وجود داشت این تصمیم را گرفتم، اما بعد دوباره خواستم که بازی کنم. فصل خوبی را در کنار بازیکنان آویژه گذراندم، خیلی به من کمک کردند و من را در جمع شان پذیرفتم و از بودن در کنار آن‌ها لذت بردم. با وجود اینکه از لحاظ بدنی هنوز آماده هستم، اما واقعا دیگراز لحاظ انگیزه و توانایی ذهنی شرایطش را ندارم و فکر می‌کنم بهترین موقع بود که از بسکتبال خداحافظی کنم.
زندی درباره شکست مقابل کوچین هم گفت: به نظرم ۲ عامل باعث موفقیت تیم کوچین آمل شد، یکی انگیزه و جوانی بازیکنان این تیم بود و دوم هم تجربه بالای کادر فنی آن‌ها باعث پیروزی شان در این مرحله شد. من فکر می‌کنم ما به بی تجربگی کادر فنی مان باختیم. کادر فنی ما اصلا تجربه حضور در پلی آف را نداشتند و متاسفانه به محض اینکه در پلی آف قرار گرفتیم نوع هدایت و مدیریت کردن تیم خیلی ضعیف شد. ما در دور برگشت خیلی بازی‌های خوبی انجام دادیم، اما در پلی آف استرس داشتیم و تصمیمات لحظه‌ای گرفتیم. به هر حال هر مربی نیاز دارد که تجربه کسب کند. اگرچه خیلی به ما ضربه زدند، اما من برایشان آرزوی موفقیت می‌کنم خیلی مربی خوب و جوانی است و امیدوارم از این شکست کسب تجربه کند و در آینده موفق باشد.
او درباره اینکه آیا قصد دارد به عرصه مربیگری ورود کند نیز گفت: من کارت مربیگری درجه یک دارم و قطعا در کلاس‌های مربیگری خارج از کشور شرکت خواهم کرد تا تجربه کسب کنم و بعد انشالله وارد عرصه مربیگری خواهم شد. البته اگر توان و استعداد مربیگری را داشته باشم به آن ورود خواهم کرد، چون بازی کردن و مربیگری دو معقوله جدا از هم است و نمی‌توان با قطعیت گفت می‌توان در عرصه مربیگری هم موفق بود و استعداد آن را داشت.
ایمان درباره بهترین خاطره از دوران بسکتبالی اش هم گفت:خاطره زیاد داشتم، ولی بهترین آن اولین مدال بازی‌های آسیایی بود که در سال ۲۰۰۶ در دوحه قطر کسب کردیم. از آن تیم خیلی انتظار داشتند و مسئولیت سنگینی روی دوش ما بود. آن مدال استارت موفقیت‌های بعدی بسکتبال را زد.